Ik hoorde begin dit jaar voor het eerst het woord “Arduino”. Ik was samen met twee van mijn collega’s bij een dag over elektronische muziek en interactieve installaties, georganiseerd door STEIM. Naast een …bijzonder… staaltje zaalparticipatie was daar ook een bijeenkomst waarin allerlei muzikanten hun zelf bedachte elektronische instrumenten lieten zien. Dat ging van elektronische xylofoons tot compleet rijdende robots die hun geluid via weerkaatsingen op de muur op het publiek projecteerden en zelfs een voorbeeld van een dame die muziek kon maken door middel van haar hersengolven. Heel veel mensen stuurden hun instrumenten aan via een Arduino, een klein apparaatje waarop allemaal contactjes blootlagen waarvan ik altijd geleerd had dat je ze nooit mocht aanraken omdat je dan alles kapot maakt. Na wat verder onderzoek bleek dat de Arduino een soort open source gestandaardiseerde prototype-microcontroller is, Hoppa. Klinkt duur. Waar het op neerkomt is dat een aantal techneuten een microcontroller gebouwd heeft, gecombineerd met standaard onderdelen. Dat, in combinatie met een versimpelde variant op de C-programmeertaal, maakt dat het makkelijk is de Arduino te programmeren en om voorwerpen als sensoren, ledjes en motoren aan te sluiten. Daarnaast is het relatief eenvoudig om de Arduino met een computer te laten … Meer lezen over Arduino: wat is het?